Husmannsplassen Rognereiten ligg høgt og fritt over Emblemsbygda med Røssevollen som næraste nabo. Det er også herifrå plassen vart utskild. Rognereiten var opphaveleg ein del av Hansgarden, bruksnummer 1, si heimeutmark. I likheit med med fleire av dei andre sjølveigde bruka i bygda valde Hans Timannsen Røssevold (1830-1910) også å åpne for nyrydding av husmannsplass. Om han var så opptatt av ekstrainntekt veit ein no ikkje, men det var i alle fall kjærkome med fleire hender i onnene på garden og pengane kom nok også godt med.

Festesetelen vart tinglyst 14. juli 1859. Her forplikta Ole Berntsen Midtgård (1827-1920) seg til å betale 40 speciedaler før festesetelen vart tinglyst, og så 1 speciedaler i årleg festeavgift frå 1860. Han skulle også bidra med 4 arbeidsdagar hos Hans, der 2 av dei skulle vere i slåtten. Årsavgifta var den same som på dei fleste andre plassebruka i bygda på den tida, men det var færre pålagde arbeidsdagar enn ein del av dei andre husmannsplassane. Totalsummen av festeavgift og arbeidsdagar seier oss noko om størrelsen på plassen og Rognereiten var ikkje av dei største i bygda vår. Utmarka på Røssevollen var kanskje heller ikkje av dei mest populære plassane å rydde frå grunnen av, men det var nok av dei som var på jakt etter ein eigen plass. Om det var fleire som ynskte å rydde denne plassen veit eg ikkje noko om, men det var kanskje ikkje heilt tilfeldig at det var ein frå Sunnylven som forsøkte seg. Dei var kanskje også litt betre budd på å finne seg eit brukbart utkome så høgt oppe.

Det var i denne festeseddelen eg fann namnet «Rognereiten» først. Om det var Hans som nytta opp att eit eldre namn, Ole som tok med seg eit namn heimanfrå, eller at namnet har hatt anna opphav, er det ikkje så lett å seie for sikkert, så lenge etterpå. Eg merkar meg likevel at Daleplassen i Magerholmdalen også fekk eit liknande namn på om lag same tid, når Ingebrigt Larsen Emblem tok over plassen etter svigerfaren sin. Denne plassen låg også høgt. Plassen i Magerholmdalen fekk namnet «Rognestølen». Dette er sjølvsagt ikkje nok til å trekke nokon konklusjon ifrå, men det er ikkje så uvanleg å sjå Rognetre høgt til fjells. Dei trivst i alle jordsmonn, og er rekna som eit pionér-tre i likheit med nyryddaren i Røssevollmarkane. Kanskje er det desse eigenskapane ein har lagt vekt på i namnevalget, for skog må det ha vore minimalt av på denne tida. Rett nok har det vore litt til ved i 1868-åra, men hovudbrensel var torv. Rogne-namna kan dermed ha samanheng med at dei første treskota må ha kome opp allereie i 1859 og kanskje var dette hovudsakleg Rognetre også. Ole fekk nedfelt i festedokumenta at han kunne låne hest to dagar i året, og fekk lov til å ha dyra sine på utmarksbeite på fjellet Hesten kom godt med i våronna når åkrane skulle pløgast og møkra skulle horvast ned i marka. Truleg vart møkra køyrd ut på slede når det enno var snø, og lagd i passande dungar til våren kom. Deretter vart den fordelt under våronna. Høyet bar dei sjølve på ryggen heimatt frå slåtteteigane på fjellet om natta, saman med nygjerds-folket. Fekk dei forsyne seg med eine eller trevirke som røter til brennfang eller kolmiler, så måtte også dette fraktast på ryggen eller skareføre. Det er ikkje så lett å vite kor store åkrane var dei første åra, men vi får etterkvart ein idé om omfanget i dei folketeljingane der avlinga vart registrert. Eg skal kome attende til dette litt seinare. Eg har ikkje funne noko i dei skriftlege tinglysingane som seier noko om brennfang eller rettar på slikt, men mykje er også uskrive der.

I 1865-teljinga finn ein att Ole. Då var han 40 år, medan kona, Anne Marie Samuelsdotter Storstein (1832-1892) frå Sunnylven var 34. Dei hadde 4 born, der dei to eldste, Ole Andreas og Synneve vart fødd i Sunnylven. Det same året måtte dei låne pengar med kjøpmann Hans Andreas Viderøe på Tyskholmen i Ålesund. Mora til Hans var også av kjøpmannsætt. Maren Birgitte Heide kom frå familien Heide og hadde eigd det meste på Emblem tidlegare. Hans vart også far til minst to born som fortsette som handelborgarar. Ole hadde litt sikkerheit for lånet på 53 speciedaler. Han hadde nemleg sett opp ei lita stove, fjøs og låvebygg, men jorda kunne han sjølvsagt ikkje pantsette for den åtte han ikkje. Totalt fekk dei ti born. Det er mykje på ein husmannsplass.

a) Ole Andreas (1856-1883) døydde av tæring.

b) Synnøve (1858-1884) døydde av tæring.

c) Severin (1861-1864) døydde av strupehoste.

d) Ingeborg Johanne (1863-1941) gifta seg i 1888 

med Johan Lauritz Slinning(11), brukar Slinningen(11).

e) Berthe Lovise (1865-1957) gifta seg i 1886 med 

Sivert Andreas Slyngstad(27) frå Stranda. Bruskøyrar

i Ålesund.

f) Samuel Martinus (1868-1871) døydde 3 år gamal.

g) Knud Britanus (1870-1943) gifta seg først i 1895 

med Synnøve Larsine Andersd. Flote(2) frå Volda. Han

gifte seg opp att i  1910 med svigerinna Kanutte Andersd. Flote(2). Knud var  bryggeformann i Ålesund i 1900.

h) Rasmus Olaf  Samuel ( 1872-1961) gifta seg  med 

Oline Josephine Hansd. Nordstrand frå Valderhaug(13),

brukar Nyheim, Valderhaug(36).

i) Kristine Eline  Karoline ( 1875-1882) døydde av lungebetennelse.

j) Ole Martin (1880-1947) gifta seg i 1909 med Petra 

Gjertine Sofie Lauritsd. Eltvik frå Selje,  busett i Ålesund.

Det er ikkje lett å finne særleg med opplysningar om Ole og Anne Marie. Av det eg har funne, så er Ole fødd og oppvaksen på eit av Midtgårdtuna i Oaldsbygda. Faren heitte Bereth Joakimson Midtgaard, og mora var Synnøve Olsdotter Skotet. To av syskena til Ole fekk overta kvar sitt bruk av dei i alt tre Midtgård-bruka som var registrerte i 1865-teljinga for Sunnylven. Ole gifta seg på Hellesylt 22. juni 1856 med Anne Marie Samuelsdotter Storstein(3), og dei hadde hast, for allereie den 4. september det same året kom eldsteguten deira, Ole Andreas, til verda på Midtgård. Det står ikkje noko om kven av desse bruka han vart fødd på, og dei hadde flytta til Emblem i 1865. Fadderane kom frå begge tuna, og bestefaren Bernt er ikkje registrert på nokon av dei i 1865. Anne Marie kom frå buk nummer 3 under Storstein. Ho vart fødd der 14. september i 1832. Foreldra heitte Samuel Pederson Storstein (1809-1894) og Ingeborg Marta Larsdotter Vinje (1809-1894?)

Ole Berntsen var ung men allereie omtala som «indærst» på Midtgård når han fekk eldstesonen i 1856. Det må ha vore litt spesielt for ein om enno ikkje hadde passert 30 år. Særlig innbringande kan det heller ikkje ha vore. Kanskje var det dette som fekk han til å sjå seg om etter ein husmansplass, for midlar til å kjøpe eigen gard hadde han neppe. Han var nok godt vand med bakkane i Oaldsbygda så han otta seg truleg ikkje for at Rognereiten låg i bratta. Årsaka til at han kom til Emblemsbygda var kanskje at han allereie kjende folk i bygda. Søstera, Regine hadde busett seg på husmannsplassen Akslagjerdet kring 1850 - vel 6 år tidlegare. Mykje tydar også på at begge klarte seg brukbart, for nokre år seinare kom også broren til Anne Marie til Røssevollen og fekk seg ein husmannsplass der han óg. Den gamle bygdeboka fortel at desse to plassane samarbeidde om utmarkslåtten. Humannsplassane gav ikkje nok mat til buskapen på innmarka, så dei måtte ty til slått på eigna plassar oppe på Emblemsfjellet attåt. Dette arbeidet var gjort om nettene. Svogeren til Ole var tømmermann på dagtid, medan arbeidet på eigen plass måtte gjerast utanom. Sjølv var han sagar og reiste ikring han òg. Det daglege gardsarbeidet var det dermed Anne Marie som måtte ta seg av saman med ansvaret for borna. Det må ha vore godt å ha såpass store born som kunne hjelpe til med dei minste.

Den 19. oktober 1880 selde Hans Tidemandsen Røssevoll Rognereiten til Lars Kristiansen Emblem(11). Det vart understreka i kjøpekontrakta at Ole hadde rett på å bu og drive Rognereiten så lenge han levde eller så lenge han ønska å bu der sjølv. Kjøpesummen var på 100 speciedaler, og kjøpekontrakta vart underskriven på «Gaarden Emblem» den 18. oktober 1875, men først tinglyst fem år etterpå. Lars var inngift på Sjursgarden og opphaveleg frå Viddal. Saman med Andrine hadde han kjøpt fleire gardpartar og husmannsplassar. Hatlebakken/  Kaldhusgarden på Emblem var ein av desse. På denne tida hadde han sjølv vorte bygselsmann på Skorene, etter nokre år som ung kårmann i Sjursgarden. Årsaka til dette var at han var den tredje ektemaken til Andrine som åtte Sjursgarden. Ho døydde i ei drukningsulukke ved Valldalen i 1862. Nokre år seinare hadde han overlatt bruket til den eldste stesonen sin, "Sjurs-Ole". Lars rakk berre å eige Rognereiten i om lag eit halvt år før han sjølv døydde i mars 1876. I denne tinglysinga i 1880 står det ikkje kven som arva plassen, men den 18. april 1887 får vi svaret. Det vart tinglyst at sonen til Lars, Knut "Store-Knut" Larsen Ekrem selde plassen til Johan Abertsen Slinning frå Ålesund for 410 kroner i 1886. nok ein gong er Ole nemnd som den som har burett etter festekontrakta frå 1859. Det kan tyde på at Rognereiten var del av arva frå faren. Den var tross alt kjøpt etter at han vart kårmann, og hadde skøytt frå seg Sjursgarden, samt fullført arveskiftet etter kona si, Andrine. Johan sat ikkje lenge med kjøpekontrakta, for den 16. juni 1887 hadde det vore skylddeling der «Parcellen Rognereit» vart frådelt hovudgarden og fekk bruksnummer 2 under Røssevollen, med ei skyld på 23 skilling, seinare revidert til 33 øre. Allereie i 1889 vart Rognereiten seld med «tap» for 400 kroner, ti kroner mindre enn Johan kjøpte den for. No var det endeleg plassemannen Ole Berntsen sin tur. Han eigde no plassen sin. Skøytet vart signert den 22. januar og han trong ikkje vere husmann lenger.

I 1900-teljinga er det kun Ole Berntsen og sonen Ole Olsen Røssevold heimehøyrande på Rognereiten. Sonen Ole var mellombels busett på Slinningen i Ålesund og dreiv fiske der, medan faren var enkemann og budde åleine på garden. Han var på denne tida 73 år og dyrke både potet og frukt. Ole hadde framleis krøtter også. Han hadde på ingen måte tatt kår enno, men det skulle likevel ikkje gå så mange åra før han måtte gje seg.

I 1910 var Ole ikkje lenger på Rognereiten. Då budde Rasmus Arneson Årsnes(2) (1851-1935) brukar saman med kona (Anne) Karoline Ole-Andreasdotter. (1844-1917). Begge kom frå Hjørundfjorden Bygdeboka opplyser at han gav kår til Ole Berntsen, men det må ha vore før 1910. Ole hadde nemleg flytta til Gardsnr. 117, bruksnummer 11 på Slinningen. Der budde han saman med bornebornet Jenny Johansdotter Slinning (f. 6.6.1893) og mannen hennar, Adolf Johansen Slinning (f. 10.3.1895). Dei hadde ein gut 13 år som heitte Rikard Johanson Slinning. Dei dreiv både gardsbruk og «fiskearbeide». Sjølv morfar Ole laut trå til på begge plassar i ein alder av 83 år. Jenny og Adolf tok seg ikkje berre av bestefaren, men også mor til Jenny, Ingeborg Olsdotter Slinning på 47, som hadde vorte enke.

Ole selde Rognereiten i 1902 mot kårbrev på plassen. Kva som var årsaka til at han ikkje nytta denne kåretten fullt ut er det ikkje sikkert at vi kan få fullgodt svar på no i ettertid. Kanskje vart det vanskeleg å fø på ein kårmann på denne vesla plassen. Ole var i alle fall i arbeid ute på bruket på Slinningen i 1910, og ikkje kårkall eller legdmann på noke vis. Kanskje var han meir arbeidsfør enn han som han fekk kår med kring 1910 også? Uansett er dette kun spekulasjonar frå mi side i mangel på faktakunnskap. Eg fann ingen spor i panteboka som kunne leie meg på rett stad. I avskrifta av kårbrevet i panteboka, finn eg likevel at han selde berre halve naustet. Kjøpesummen var på 1150 kroner. I tillegg krevde han årlege ytelsar på 36kg havre, 3 hekto smør/landsmør, samt 4/10 (....) poteter. Her var mengde-eininga streka over. Kåret sin 5 års verdi vart sett til 100 kroner. Det er interessant at kjøparen var Rasmus A. Kiperberg, medan bygdeboka nemnar etternamnet Årsnes. Dette er den samme som eg nemnde som Rasmus Arneson Årsnes(2) tidlegare. Han kom truleg frå Kipperberg til Rognereiten i 1902, og endra så namn til Røssevold. Eg merkar meg at det ikkje står noko om hjelp på Ole sine eldre dager. Det verkar om Ole berre var interessert i ein part av avlinga. Huset var heller ikkje av ein slik størrelse at det var plass til både ein familie og kårfolk. Når Rasmus selde Rognereiten vidare den 6. oktober 1917, er kårytingar til Ole framleis ein del av skøytet. Ole har ikkje seld parten sin i naustet i Emblemsvågen, men verdien på bruket hadde auka. Summen var no oppe i 2100 kroner, ei auke på nærmare det dobbelte på 15 år. Samtidig hadde Rasmus rett på å fortsette å bo på Rognereiten til årsslutt i 1918. Eg skal kome attende til kvifor dette var mogeleg. Eg finn ikkje noko meir om Ole i kjeldene. Eg vel likevel å ta med at han framleis var registrert i Ålesund i adresseboka frå 1916. då driv han framleis med fiske. Etter dette finn eg ikkje spor etter Ole før han døydde i 1920. Eg vel difor å fortsette med han som kom etter.

Rasmus Arneson Årsnes (1851-1935) kom ikkje frå Sunnylven og delte ikkje etternamn med Ole.  Han kom heller ikkje frå bygda vår. Rasmus kom derimot frå Hjørundfjorden i likheit med mellom anna Steffensenætta som flytta både til Tryssethaugen under Nedregotten, og Pe-haugen inne på Magerholm. På denne tida var det ein god del kontakt mellom Emblemsbygda og gardane i Hjørundfjorden. Dei var ikkje dei einaste, for der vart også inngifte folk frå Sula og mellom anna Kirkebøætt som ein finn i Sjursgarden på Emblem. Hjørundfjorden var ikkje nokon avsidesliggjande stad i dei dagar, når båten var det beste framkomstmiddelet, og «vegen» soleis var å finne på fjorden. Problemet med Hjørundfjorden var derimot at den var omkransa av bratte fjell og difor meir tungdreven. Bøndene trong vinterforing andre stadar mot betaling. Emblem var ein slik plass, og det er mogeleg at ein del av desse avtalane skyldast slektskap eller andre forbindingar. Slik fekk dei vite når ein gard vart ledig på Emblem, og kring 1900 vart det også nytta folk til å spreie bodskapen ikring når dei reiste slik at flest mogeleg skulle få vite om det og kanskje vere med på å heve salsprisen på auksjonen. Lars Olsen Austrem i Larsgarden på Østrem var ein slik bodspreiar. Han reiste som lekpredikant frå om lag 1900. Det vert fortalt at det var slik Engesetætta fekk vete at Magerholm var til sals nokre tiår seinare. Vi veit førebels svært lite om Rasmus Arnesen Årsnes. Han var i alle fall brukar på den vesle plassen fram til 1920. Karoline døydde på Røssevollen, men Rasmus vart gravlagd i gamle Bolsø Kommune, Molde kommune i dag. Han var då registrert på Oppdøl, og truleg pasient på asylet der.

I 1917 kjøpte altså fiskaren Laurits Andreas Johannsen Røssevoll(4)  (1890-1942) frå  Nygjerdet Rognereiten. Han var fødd på Vigra, men hadde blitt attende hos besteforeldra sine på Nygjerdet, når resten av familien emigrerte til Amerika i 1893. Laurits hadde no to plassar, og dermed meir slåttemark og meir plass til både dyr og for. Han var ungkar og dreiv desse to bruka som eitt i nokre år. Derfor kunne Rasmus fortsette med å bo på Rognereiten til 1918 var omme. Laurits var sonesonen til Lars Samuelsen Storstein, som var første plassemannen Nygjerdet, og dermed i slekt med kona til Ole Berntsen, sidan ho var søstera til Lars. Laurits vart fødd på Vigra og gifta seg 16. juli 1919 med Gyda Josefine Antonsdotter Hegg frå Kristiansund. Han dreiv ikkje Rognereiten og Nygjerdet særleg lenge, før han gav seg i 1920. Den gamle bygdeboka fortel at han kjøpte Rognereiten noko før 1920, men eg har funne ut at han fekk skøyte på Nygjerdet 12. juli i 1917, så han var brukar i tre år. Det vart kanskje litt for mykje å handtere. Han hadde pantsatt Rognereiten for 2000,- i 1917 for å få kjøpe den. Samstundes kjøpte han Nygjerdet også. Den 26. oktober måtte han utvide lånet på Rognereiten med 600 kroner, noko som kanskje vart meir enn verdien. Det vart kort tid etterpå økonomiske nedgongstider etter den første verdskrigen, og i tillegg hadde han gjeld på Nygjerdet. På denne tida var det fleire som kom i økonomisk uføre etter oppgongstidene under krigen. Bankar gjekk over ende, og mange på Sunnmøre miste alt dei eigde. Kort tid i førevegen hadde sjølv fiskarar investert sparepengar i aksjar, noko som ikkje skulle syne seg å vere særleg lurt. So gale gjekk det ikkje med Laurits, men i 1920 vart salet av Rognereiten tinglyst for ein lavare sum enn han sjølv hadde kjøpt den for, og 800 kroner mindre enn han hadde pantsett bruket for. Likevel var Laurits truleg heldig som fekk selge. I Spjelkavika gjekk mellom anna den første kooperative butikken i sentrum ut av historien, fordi andelseigarane frykta å miste alt dei hadde under den økonomiske uroa dette året. Den 11. september 1920 sel Laurits Rognereiten til Elias Knutsen Emblem på Storhaugen, Emblem(16), og den samme dagen vert også Fredik Larsen Emblem frå Negarden, Emblem(1) eigar av Nygjerdet for 2350 kroner. Laurits flytte med familien sin til Ålesund. Ein finn dei i Molovegen 9, frå 1921 til 1926, og i Ringgata 18 i 1928. Molovegen 9 ligg vegg i vegg med dagens glashus, der Akademiet videregåande skule held til i dag. Ringgata ligg like ved verftsomådet til Liaaen, mot spissen av Aspøya. Laurits fekk seks born.

a) Lars Arne (1920-2008) gifta seg med Aase Hegg. 

Dei er gravlagde på Nedre Gravlund i Ålesund. Han

var krigsfange i Marokko under andre verdskrigen.

b) Arnold Charles (1921-1977) gifta seg i 1946 med 

Gunvor Valle, busett i Ålesund.

c) Margon Bertine (1923-2013) gifta seg i 1949 med 

Anders Stavland, dei var busett på Bømlo.

d) Liv Gunvor (1926-2001) gifta seg i 1948 med 

Ingvald J. Ormberg, busett i Bergen.

e) Annbjørg (f.1928) gifta seg i 1949 med Trygve 

Hansen, busett i Ålesund.

f) Johan Syver (1930-2010) busette seg i Haram.

Slektskapet mellom Nygjerdet og Rognereiten var ikkje dei einaste slektsbindingane på Røssevollen. På Tykjegarden, bruk nummer 3, var der også Storsteinætt. Hans Peter Larsen Røssevold (1865-1947) var sonen til Lars Samuelsen Storstein på Nygjerdet. Han kjøpte garden i 1892, etter at den forrige brukaren hadde reist til Amerika. I 1910 var også den ugifte farbroren Amund Samuelsen Storstein registrert der. Han hadde vore i Amerika, men vart skadd i ei bilulukke i Mineapolis og valde å reise heim att. I følge opplysningar frå Harry Akslen så hadde ulukka enda med amputasjon, for han hadde trebein. Etter ulukka var Amund ikkje i standt til å arbeide og fekk difor støtte frå fattigkassa i 1910 .

Den neste brukaren var Elias Salomon Knutsom Emblem(16) (1869-1949). Han kom opphaveleg frå Steffågarden, Emblem(6) og vart seinare gardbrukar på Storhaugen, Emblem(16). Han kjøpte Rognereiten som slåttemark. Elias hadde eigentleg emigrert til Amerika i 1880, der han hadde arbeidd på eit gardsbruk ved Seattle. I 1886 hadde han kome attende til bygda. I 1910-teljinga vert det registrert at han enten var ved «Onahavet eller Aalesund». Det er mogeleg at det er han som var fadder og fiskar i kyrkjeboka i Ålesund 1895 også. I den gamle  gardsoga   for Borgund og Giske vert det opplyst at han fekk fråskild Storhaugen frå Steffågarden i 1903, som bruksnummer 16, og at bruket vart rydda frå om lag 1902. Dette stemmer godt med panteboka og tinglysinga den 21.9.1903. Kvifor plassen fekk namnet «Storhaug», veit eg ikkje, men det kan vere verdt å merke seg at broren Ole Knutsen Emblem på farsbruket, som selde, også var forlovar til Jacob Annanias Berntson Storhaug frå Kinn, når han gifta seg med Lovise Agnete Hansdotter Røssevold i 1878. På den tida var brudeparet busatt på Røssevollen. Det hadde vore litt artig om namnet på den nye parsellen var ein gest mellom vener. I 1930 tinglyste han ein parsell som fekk namnet Solhaug. Det er ein del som tyder på at dette kan ha vore nye namn, og Storhaugen like eins. Det er likevel mogeleg at Storhaugen var det opphavelege namnet på haugen der bruket vart liggande, for namnet er på ingen måte unikt i landet vårt. Det var altså Elias som skal ha dyrka opp gardsbruket og bygd husa. Han flytta seinare til Røssevollen når sonen Konrad kjøpte nabobruket, Pe-garden i 1931. Han døydde der oppe og etter kvart busette den andre sonen, Edvin, seg der også.

a) Konrad Elias (1907-1966) var ugift og brukar i Pe-garden, Røssevold(3).

b) Alfa Petra Tora (1910-2008) gifta seg i 1940 med 

Alfred Bertrand Johansen Riise(2), busett i Hatlane.

Ho tok over Pe-garden, Røssevold(3) etter brødrene sine. 

c) Edvin Kaspar (1913-1972)  var ugift og brukar  i Pe-garden, Røssevold(3).

d) Anna Olivie (1913-1935) døydde av hjertefeil.

Elias var ikkje eigar på Rognereiten heilt til sønene tok over Pe-garden. Den 24. februar 1923 vart garden seld til Lauritz H. Pedersen og Lauritz J Pedersen Jr. Dei kjøpte Rognereiten som hytte for 2500 kroner. Salet på tomter til hytter var no på stigande kurs på Emblem, og områda ikring. Fleire av kjøparane hadde enten tilknytning til bygda eller dei hadde leigd seg inn på eit av gardsbruka om sommaren. Med eitt såg bygdefolket moglegheiter til ei kjærkomen ekstra inntekt i ei vanskeleg tid mellom verdskrigane. 

Det som er underleg i den forbindelsen er at det er først den 24. februar 1930 at Elias får tinglyst at han har fått avlyst obligasjonen sin på 500 kroner på Rognereiten i Borgund Sparebank. Det er altså først no han hadde infridd lånet i forbindels med kjøpet. Det hadde vore ein heftelse på bruket heilt til 1929. Kva som var årsaka til dette er eg ikkje sikker på. 

Det siste eg finn i digitaliserte pantebøker er skøytet frå 1. november 1934, der Lauritz Pedersen Jr. sel sin halvpart av eigedomen for 1000 kroner til nevøen Otto Martin Pedersen (1907-1993). Otto er nemleg sonen til den andre eigaren,  Lauritz H. Pedersen, og dermed vart han eineeigar, når han i 1942 fekk resten av hytta i arv etter foreldra sine. Otto var gift med Henriette Engene (1911-1994). Hytta vart verande i familien, til den vart seld som delar av arveoppgjeret etter Henriette og Otto i 1994.

Den tidlegare husmannsplassen vart kjøpt i 1994, av Torunn Randi Krogsæter Myklebust (f.1955),  Røssevoll(6), frå nabobruket. Då var allereie husa på tunet delt frå, året i forvegen, som hyttetomt.  Sjå meir om dei i teksten om  Tykjegarden, og  Voll.

a) Therese (f.1979) gifta seg i 2001 med 

Herman Helgesen, busett Eidsnes.

b) Sylvia Mariann (f.1980) gifta seg i 2005 med 

Thorstein Sten Gjerde, busett på Hatlehol.

c) Anette K. (f.1983) er tvilling. Ho gifta seg i 

2010 med Anders Hoff, busett i Ratvika.

d) Margareth Helen (f.1983) er tvilling. ho gifta

seg i  2014 med Are Henry Lund, busett på Flisnes.

e) Tom-Ruben (f.1987) er busett i Oslo.

I 2011 kjøpte Trygve Jan Haagensen (f.1943) og Torunn Skarpaas (f.1942) sjølve tunet på plassen frå Anders Grasdal. Dei har i mange år vore naboar til Rognereiten, med både hus og brukbar fartstid som busette på Røssevollen. Han satsar på å sette den i stand for ettertida. Det er på sin plass å applaudere for eit slikt godt tiltak i ei tid då dei fleste historiske stadane i bygda vår vert rivne i staden. Selgaren var Andreas Grasdal

a) Birgit (f.1975) er busett i Oslo.

b) Bjørn Eivind (f.1977) gifta seg i 2014 med 

Ane-Marte Grande frå Godøya, busett i Ålesund.

c) Jan Trygve (f.1983) er sambuar med Beate 

Husøy frå Hareid, busett i Ålesund.